Λίλιθ Μάνα
''Μάνα , Ζούμε όπως ζουν όλοι . Σαν εκείνη τη γριά ελιά ύψους μικρότερο απ'το φόβο πάχους μεγαλύτερο απ'την απανθρω - ποια είναι η φύση σου μάνα ; Κάθε φορά που λέω το όνομά σου Μάνα, κάθε πλάσμα με φύλλα πράσινα κόκκινα μωβ κάθε ον με λεπτά πόδια και ξερό δέρμα κάθε άνθρωπος με μυαλό και ιδρωμένα μπούτια για μένα είναι το ίδιο . Μάνα ήσουν -μάνα θα'σαι Μάνα που γεννάς χαρά γιορτή χορό , τραγούδι Μάνα που γεννάς μυρωδιά καθαρή καρδιά αγνή κι όλα τα χαϊδεύεις αντί τ'αγγίζεις. Γίνεσαι αγέρας που κιβωτούς θερίζει - προφταίνεις την αγνότητα απ'τις άοσμες υφές των άωρων ωρών - να σώσεις . Λέω τ'όνομά σου , Μάνα ! Και για μένα τότε είναι όλα το ίδιο . Ζούμε τότε , όπως ζουν όλα . Δεν έτυχε που 'μαι δα γυναίκα . Γιατί είμαι και άνδρας. Και κάθε άνδρας είναι γυναίκα . Είμαι δέντρο και κλαρί φύλλο και σύννεφο μαζί και τραγουδώ ελευθερ ρώστησαν ψύχες Μάνα .. που πίστεψαν πως η αγάπη είναι αλλιώτικη γι 'αυτό το εγώ που
